Sana gönül bahçemde güller yetiþtirdim ellerimle Gelir kokunu verirsin dedim ben severek gülüþünle Aylarca bekledim gelirsin diye neler çektim bir bilsen Ne sen geldin ne güller yetiþti soldular terk ediþinle
Kapkara taþlarý sen diye ben gönlüme baðladým Ayrýlýk hasretiyle bu yaralý gönlümü daðladým Gelirsin diye gönlümde sana bu aþkýmý sakladým Ne sen geldin ne güller yetiþti soldular terk ediþinle
Aylarca rüzgârlarla haber saldým duymadýn çaðrýmý Hasretinle beni býraktýn hançerledin sen bu baðrýmý Seni severken aþk ile yýkmýþtým gönlümdeki daðlarýmý Ne sen geldin ne güller yetiþti soldular terk ediþinle
Ben ömrümü hayatýmý verdim sana o gülüþünün uðruna Bir gün yaslamadýn omzuma o zülfün saçlarýnla ne gitti zoruna Bir gün koþarak hiç sarýlamadým o sen kokan boynuna Ne sen geldin ne güller yetiþti soldular terk ediþinle
Sana günlerce yalvardým gitme diye bin kere Sen beni yýktýn geçtin bitirdin göz göre göre Gözyaþlarýmla doldurdum taþtý gönlümdeki dere Ne sen geldin ne güller yetiþti soldular terk ediþinle
Kul Mehmet’im boþa gitti tüm uðraþlarým boþuna Giderken belki güldün çaresizliðim gitti sanki hoþuna Ne diye terk ettin gittin beni bilmem ne uðruna Ne sen geldin ne güller yetiþti soldular terk ediþinle Mehmet Aluç-Kul Mehmet-
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Aluc-Kul Mehmet- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.