Yazýk oldu aþkýmýza, boþa deðil efkârým, Sen elimden tutmayýnca ben öksüzdüm Þahmeran, Neþter ile doðranýrken sevdalý þah damarým, Kýtýr kýtýr kesilirken çaresizdim Þahmeran.
Bir ýlýk meltem gibi esse idin serinden, Ayrýlýrken etlerimle ruhum bu can perinden, Gök patladý, yel koptu, kalbim çýktý yerinden, Kahýr, gazap içinde ben sessizdim Þahmeran.
Geldi de yüreðime takýldý aþk kancasý, Dudaklarý sanki bir kýrmýzý gül goncasý, Sen kuyruk peþindesin, bende gönül acýsý, Ölümüme razý idim, beissizdim Þahmeran.
Vurdun beni acýmayýp býrakýp ta giderken, Nasýl kýydýn anýlara vazgeçip, terk ederken? Bir baktým ki boþ sol yaným, uyandým sabah erken, Ecel bana çok yakýndý, nefessizdim Þahmeran.
Ahmet ÝDRÝSOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.