Ülkem yangýn yeri..
Üçtü beþti saymayýn bana..
Giden can.. Akan kan.
Gel de bu acýya dayan....
Yan ha yan..
Hangi ilaç olur ki derman.
Mehmet’ler ,Ahmet’ler daha kimler kimler,
Ýnsanlar ölüyor... Ýnsanlar.
Askeri, polisi sivili...
Al bayraðým Mehmet’ime olmuþ yorgan,
Üþüyor mu .?
bakýn altýnda yatan aslan.
Analarýn, Babalarýn,
Kurudu göz pýnarlarý çaðlamaz oldu..
Battý güneþleri, doðmaz oldu.
Bir baba ki, düþünün .!
Elinde oðlunun resmi,
Gözyaþlarý içinde,
Bu þehit, benim oðlum...
Nasýl kýydýnýz fidanýma,
Nasýl yaþarsýnýz bu acýyla...
Ben yandým kimseler yanmasýn ,
diye feryat ediyor...
Yürekler acýyor,
Duyan aðlýyor,
Mehmet’lerin anneleri
Saymakla bitmez, acýlar dinmez..
Yürekler yanýyor ayný biçimde.
Komutan da gözyaþlarý içinde.
Þehidimin notlarýnda diyor ki:
-Önce komutaným Yüzbaþý,
Sonra silah arkadaþým,
Uzman ve Assubay þehit oldu.
Soruyorum þimdi kendime;
Sýra kimde...
Kime aðlayacaðým yine..
Ve...
Profilini karartýyor acý içinde..
Aman... Ha ... Aman....
Dýþarda düþman pusu da bekler,
Fýrsat vermeyin
Býrakýn vuruþmayý,
Kardeþlik türkülerine dönsenize,
Ülkem yangýn yeri..
Üçtü beþti saymayýn bana..
Giden can.. akan kan.
Gelde bu acýya dayan,
Yan ha yan..
Ölen insan.... Ýnsan.....
06.02.2016 - Melek DÖNMEZ