Ruhunu karanlýða süsledi zaman Þad oldu kendi zifirinde Asimle olmuþ aydýnlýklar yürüdü peþin sýra Ýyiye kamufle ola kötülüðün en çok can yaktýðý anda
Sonra ben asi duygular yürüttüm Ölmüþ asaletinden hortlayan keþme keþ düþünceler deryasýnda Sýyrýldým iyi ruhumun giydirdiði beyaz tenden Hep karaya büründüm gün gece demeden Hayalimi kana buladým Ýki güvercin vurdum bir rüyanýn karmaþasýnda
Kattým sürüsüne dürtülerimi yarasa Ordu’sunun Kan emdim çölünde Tanrý’nýn Yaþlý genç demeden Masum küçücük çocuklarý hiç ayýrtmadan Sözde Musa’ya biat ettim gibi göründüm Ýblisi danýþman alarak Kara bir tabloyu beyaza boyadým Cihaný kandýrarak
Sabahýn hayrýný gecenin þerrine satým kazanç uðruna Yaradana þükre pazarlýk yaptým utanmadan Verdiði nefesi kötülüðe harcayarak Ne ara insanlýktan çýktým ben Mal uðruna insan katl etmeyi sanat bilmiþim Yoksa dünya’yý soyummu kirletti savaþlarla Ýsa’yý çamýha gererek,hiç acýmadan Caniliði onlardanmý öðrendim acaba
Yusuf’u bir kör kuyuda satým Kaleþliði kardeþime yaparak öðrendim Hiçmi hiç acýmadým dert ve hasretten kör olan Yakup’un haline Ýnandýðým kitabýn aksine davrandým Kim bilir þimdi Tevrat bile her harfi ile lanet okuyor bu halime
M,Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Kılıçel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.