-Emanet- ... Kara valiziyle uzaklaþtýðýný gördüm sulietinin önce, ve sonra buruk bir sevinç hülyasý içimi debeleyen.
Nasýl olsa gitmeye çentiðini atmýþtýn bir kere yüreðime. Geçici gezmelerinde düþlerimde hep tedirgindim nedense abdala malum habercisinden.
Yinede bile bile, kalbimi emanet etmiþtim bir kere. Geri verme iste/rsen sende kalsýn ziyani yok ki. Sen gideceksen eðer bu kalp seninle gitsin bana lazým olmaz birdaha.
Kalbimin ucundan öptüðün vedalar sende kalsýn, ben bende her daimim nasýl/sa.??
Bilmiyorsan bir kez daha söylüyorum, kalbim/e iyi bak, ikimiz/e/de.
Sevil Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevil Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.