Kandýrdý beni hain gözlerin Boþa mýydý tüm sözlerin Kýrýldý gidiþinle dizlerim Aþk diye ben zehir mi içtim Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin
Ne söyleyim ben gidiþine Hasret kaldým gülüþüne Kýrýldý dizlerim gelemedim peþinde Aþk diye ben zehir mi içtim Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin
Ýnsanýn eceli kefeniyle gezermiþ peþinde Bazen ecel gelmeden kul ölürmüþ gönlünde Mutluluk beklerken dertler gelirmiþ peþinde Aþk diye ben zehir mi içtim Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin
Artýk ben deðilim kendimde Mutlu olamadým ben gönlümde Mutluluðu bulamadým acep saklý neyin içinde Aþk diye ben zehir mi içtim Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin
Bu gönlüm yanýyor alevler içinde Kavuþur muyum yâre günün birinde Ýnsanýn saðlýðý da olacak yerli yerinde Aþk diye ben zehir mi içtim Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin
Kul Mehmet’im yaþama derbederliði Aþkýn buymuþ diyemem ölçeði Vefasýz ne yapsýn aþk olamadý yar aþkýn çiçeði Aþk diye ben zehir mi içtim Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Aluc-Kul Mehmet- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.