YARİM ANADOLU
esmer teninden buðday baþaklarý dererim
anadolu’sun sen yitirilmiþliðimin orta yerinde
elektrikle tanýþmamýþ yörük yüzüyüm sana bakanda
þaþkýnlýðým ellerimin içinden adýmlarýma sýçrar
çiðdemin tadýný bilen bir köylü çocuðuyum
hangi bayýrý, hangi kaya dibini þenlendirir o mahcubiyet
küçücük yumrusunda neler biriktirmiþ bir kýþ boyu
bir çiçekte gizlenen o þenliði bir garip utangaçlýkla hatýrlarým
yürürüm ufkun dalgýnlýðýnda senin düþlerine
ayaðýmda tenimi ýsýran yün çorap sýcaklýðý
nenelerin iy’inden geçerken vakitler
hikayelerle þenlenen kýþ gecelerini söyler
ellere silinmeyen resimler çizen gün ötesi susuþlar bilirim
ey sevgili, ey canan-ý mutlak
yeþilýrmak’a benzer bizim özlemlerimiz
hele kalksýn üstümüzden beyazýn esareti
bend mi dayanýr bizim yüreðimize
gölgeleri yutar, gurbeti dize getiririz
hele sevilmek varsa topraðýnda
biz yarimizi vatan deyip severiz
ali rýfat arku
06/02/2016
istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.