seni bulmaya geldim
hangi kanayan yarama pasuman yapsam
kýrýlan bir kýrlangýç kanadý gibi acýyor yüreðim
gök maviliðini yitiriyor, deniz hýrçýnlýðýný
ve içimden avazým çýktýðý kadar susuyorum
sarsýyorum içimdeki kurumuþ nehirleri
daðlarý adýmlýyorum, adýmlarým korkak
eteklerinde kýr çiçekleri kadýnlarýn
korkularýn üstüne kim bilir kaç kurþun sýktý dilim
kaç yenilgiden sonra mevsim bahara döndü
ama ben yine yenildim, yine kaybettim
umutlarý diþlerime baðladým
iðneli bir yorgana sarýldým
üstümde býçaðý býçakla biledim
merhametim öfkeme yenik düþtü
elimde kurumuþ bir papatyayý gözyaþlarýmla suladým
dikeni yüreðime saplandý
yinede kaybetmedim umudumu
yüreðim belki hiç bu kadar yanmadý,
yokluðunda yandýðý kadar
sanki darbe yapýlmýþ bir ülke gibi
her yaným darmadaðýn
her yaným paramparça
ben kendi nefesimi sende kaybettim
buz tutmuþ dudaklarýmýn buðusunda
Dicle’sini arayan Fýrat’ým ben
hýrçýnlýðýmla seni bulmaya geldim.
#ibrahimdalkýlýç
04/02/2016
21:20 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.