Mahþer yerinde Yüce Mevla Tayyip aðanýn ifadesini almaya baþlar:
-Kulum Tayyip, hesabýn çok kabarýk, durumun cehennemlik. Þimdi bana öyle bir cevap ver ki; ufak-tefek günahlarýný sileyim, bir müddet olsun cennetime koyayým seni.
-Ya Rabbi; ben dünyada gafil bir insandým, dediklerimin yalan olduðunu hiç düþünmeden söylemiþtim.
-Tamam, kabul. Þimdi de öyle bir cevap ver ki; seni sonsuzluða kadar cennetime koyayým.
-Ya Rabbi; sen büyüksün, herþeye kadirsin, bana herþeyi yaptýran ve bilen sensin. Dediklerimin tümünü sadece senin lütfuna sýðýnarak, hiç düþünmeden söylemiþtim. Ya Rabbi; ben þimdi cennete gidecek miyim?
-Hayýr! Önce doðru cehenneme..!
-Neden ama Ya Rabbi; az önce söz vermiþtin, gerçekleri söylersem, beni cennetine koyacaktýn hani!?
-Doðru, koyacaðým tabii..!
-Ne zaman gideceðim o halde cennete?
-Birinci ebediyet biter bitmez..!
(HB)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kederli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.