gece...! bütün tenhalýðýyla yorar tenimi ben sevda kitabelerine adýný yazdýkça
þimdi sesimin deðdiði daðlarýnda depremler olsa da kimin umurunda ve bir kardelen baþ kaldýrýyor iþte tipine ayazýna aldýrmadan inatla
çýðlýk çýðlýða ve çýplak ayakla koþuyorum tek tek sokaklarýndan geçiyorum usulca her köþe baþýnda bir baþka acý her cadde ayak izlerini saklýyor baðrýnda
oysa ki... ne çok düþler kurmuþtum yarýnlar adýna bir bir küf kokulu odalarýmda soldular ve duvarlarýmdan düþerken gölgelerin tarifsiz acýlar býraktýn gidiþinin ardýndan
ve biliyor musun? hiç s/aymadým s/ayamadým hatta sensiz kaç gece düþerken dar aðacýna ve yüzlerce kelebek ýþýða koþarken umutla ben dokunamadým teninde ki huzura
oysa ki... özlemenin ölmekten bir farký yoktu farkýnda deðilsin ama sen giderken çocuk gülüþlerimide götürdün ardýndan
ay/su
Sosyal Medyada Paylaşın:
ay/su Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.