cehennemim sen ol isterdim

gözlerim yaþ dolu
bir bulutu içime taþýracak kadar çok
ve öyle bitkinim
öyle köhneyim ki
kendimi ayaða kaldýramayacak kadar yorgunum

az önce kendime baktým aynada
aynada yüzümdeki keskin býçak izlerine
saçýmdaki kýrýklara
beyazlara
ak düþen saçlarýma
ne çok ölmüþüm
ne çok
dumaný üstünde yeni sönmüþ bir köz gibi
küllenmiþ dudaklarým
öyle susuz
öyle kurumuþ

içimde tarifsiz bir özlem
tarifsiz bir çýrpýnýþ
ciðerlerime iþleyen kaçak bir tütün gibi
ruhuma saplanan kör bir býçak gibi
öyle umarsýz
öyle hiç
öyle yoksun ki

kurþuna dizilmiþ boncuk mavisini iþliyor ellerim
sýzýp kalýyordu bir köþede þiir
þiire dokunsam öleceðim biliyorum
aþýrý özlem kaybýndan benliðimi unutmuþum
ruhumda üç kurþun izi
masum bir serçenin kýrýlan kanadý gibi
maviden uzak
maviye yasak
ve öfkeye yenilmeden þuramda duruyor
tamda sol göðsümün altýnda

lugatýma milyonlarca söz sýðdýrýp
bir sana ’’seni nasýl sevdiðimi’’ kuramayan bir cümleyim ben
yanmak þimdi boynumun borcu olsun sana
günahý ben olsam bu sevdanýn
cehennemim sen ol isterdim

#ibrahimdalkýlýç

03/02/2016
14/10 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: