Aþk, güneþin nurunu ýþýtan deli fiþek;
Ayrýlýk, iç karartan bulutlara benziyor.
Rüzgârla yoldaþ olmuþ vakitsiz çakan þimþek,
Ararken yitirdiðim umutlara benziyor.
Donmuþ buzun üstünde kalmýþ kuðular gibi,
Acý düþer içime baþýný eðdiðinde.
Penceremdeki nefes solgun buðular gibi,
Adýný kutsar parmak, camlara deðdiðinde.
Vuslata umut bitmez, hasretlik bütün derdim.
Önce Allah, sonra sen, devler ülkesindeyim.
Akýl yorsak, dertlere çare bulunur derdim,
Varsayýmlarda kaldým, savlar ülkesindeyim.
Demir eriten ateþ kendisini yakmazmýþ.
Hasret düþse yanar mý cehennem ateþine?
Coþari, seven gönül beklemekten býkmazmýþ,
Dil gölgesi düþse de aþk denen güneþine.
Ýbrahim COÞAR