Akþamýn ellerinden kaydý yine gece, Þehir gözlerini kapadý yavaþ yavaþ. Ve ben,vakitsiz çöken bu karanlýkta çaresizce; Seni düþünüyorum,yorgun gözlerimde yaþ...
Rüzgarsýz böyle geceler kimsesiz bir çocuk gibidir; Sarýlýp mavi bulutlara sarýlýp aðlamak ister. Köpek çýðlýklarý duyarsýn,tüyleri sýrýlsýklam, Islanmýþ köpek çýðlýklarý yaðmurda,saatler sürer.
Ýçimde sessiz bir çýðlýktýr,damla damla büyür sensizlik Balçýklý demirlerinde tutsak vapurlarýn,kirli geçmiþimi ararým Kömür karasý yalnýzlýðýmla Samsun rýhtýmlarýnda ben, Balýklar kadar suskun,dalgalar kadar hýrçýným. Samsun rýhtýmlarýnda ben ve keþke sen..........
Anýl ATÝK Samsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
anyhill Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.