Köhne ve ýssýz bir sokak
Bazý binalardan karanlýðý yarmak istercesine
Umutsuzça savrulan
Iþýk hazneleri
Sokaðýn sonu belli deðil
Yürüdükçe dahada kararýyor
Gözlerimin bakmaya çekindiði
Gökyüzü daha çok çekiliyor
Yýldýzlar kýyameti haber almýþcasýna
Iþýklarýný söndürmüþ
Dünya ise herþeyi kabullenmiþ
Sonu bekliyor sessiz ve sakin
Güneþ açdan sönmüþ
Artýk gündüzlerim karanlýk
Gündüzlerim gecem olmuþ
Gecelerim gündüz
Yürümeye devam ediyorum
Sokaðýn kendi gibi ýssýz ve sönük kaldýrýmýnda
Bir su birikintisine basýyorum
Derinden bir yeter sesi iþitiyorum
Sonra aðlayarak yere eðiliyorum
Baþým ellerimin arasýnda aðlarken
Artýk kaderime isyan edemiyeçek kadar
Yorgun olduðumu hissediyorum
Acýnýn ve boþunma bir direniþin kapladýðý ömrümün
Son bulmasý için yalvarýyorum
Belki bedenimin yok olmasý
Hala atan kalbimin kararmasýný engeller
Kalkýyorum! üzerimdeki çamuru
Yerdeki su birikintisiyle siliyorum
Artýk bu kahpe dünyada
Korkaçaðým bir þey kalmadý
Umudumu esen yele verdim
Bedenimi çürümeye terk ettim
Mutsuz bir ölümlüyüm
Tanrý gibi duygusuz
VE UÇURUMUN DÝBÝNDEYÝM...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.