sükunetin berraklýðýnda yavaþ yavaþ deðiþir ayna
her þey her an yeniden yaratýlýr
yeni baþtan var olur yüzler
kendisine son kez bakanýn hatýrýnda
daha güzel kalamaz
aynaya düþenden daha güzeli
soðuktur yüzler aynanýn orta noktasýnda
ölmüþ gibi uyur yüreðinin derinlerinde birileri
doðar baþka hülyalarda sevinçten titreyerek
sevebilen her ruh kendi bedeninde
her þey yarý gövdelerine kadar kristal
saydamlýðýnda dinlenir nefesler
en derinleri gözlerin yýldýzlarýný da gösterir
saçlarýn uçlarýný okþar gümüþ ýþýklar
üzerinden kývrýla kývrýla akar gözyaþlarý
gümüþ tozuna boyanýr hüzün
elinden ne gelir
güzel olmayaný göstermekten baþka
ayna üzerine bir dehþet sessizliði
kafa tutar kendi iradesine
elini uzatsa git dese gitmezler
ne vazgeçiþ ne af dileme
fayda vermez
gözlerin anlamý kaybolur sýrrýnda
gizinin adýný tanýmaz geceler
geçerlerken karanlýðý ýþýtarak
yitik kaygýlarý kýrýþýk tasavvurlarý
tanrýsal yýldýzlar göklerin ucundan
gözyaþlarý aynanýn sýrrýna dökülür
sonsuz bir rüyaya teslim edilir uykular
açýlýr gözler aynanýn üzerinde sabahýn en köründe
uykudan kalma zamanlarda dolaþýlýr
kendine yaklaþana gümüþ asasýyla dokunur ayna
uyandýrýr güneþin ateþini baþka dünyalardan
sevinçler patlar
altýn çýðlýklarý düþer
özgürlüðe kavuþan yüreklere
bir buðuyla kucaklanýr gün
topraðýn üzerinden hoþ kokular yükselirken
dallarýn arasýna elmas tozlarý konup kalkýyorken
inci taneleri dökülüyorken yapraklarýn ucundan
yapraklar iplik iplik süzülüyorken aynaya doðru
her güzelliðin altýnda bir ayna imzasý var
üzerinde bir tasdik mührü...
redfer