ÜŞÜYORUM ANNE

Karanlýk sokakta kayboldum anne
Uzayýp giden gölgeler korkuyorum
Etrafýmda bakýyor bir çýkýþ arýyorum
Bir köþeye sindim, üþüyorum anne.

Bir siren sesi çýnlýyor kulaðým’da
Çýðlýk atýyor içimdeki cýlýz ses yapma
Ürkek kuþ gibi çýrpýnýyorum’da
Kollarýnla sar beni, üþüyorum anne.

Vurmayýn ölmesin artýk çocuklar
Dökmeyin kanýmýzý, dinsin ýzdýraplar
Küçük yüreðim dayanamýyor, soluyor.
Karlar altýnda kaldým, üþüyorum anne.

Anlamýyorum neden bu savaþlar.?
Küçük bir bedeni eziyor tanklar.
Bir ocaðý yerle bir eden roket atar.
Kaným çekildi, üþüyorum anne..

Niye bu vahþet dehþet dolu.her yerde.
Yine okudum bir çiçek daha solmuþ
Bir ananýn yüreðine matem dolmuþ.
Kahpe kurþunla öldüm üþüyorum anne.
07/01/2016
***(cangülüm)***
Nebahat KILAKAY
Sosyal Medyada Paylaşın: