Yine bir yaprak düþtü, ömür denen takvimden, Gelin tövbe edelim, dar mezara girmeden. Yarýn diye özlerken, iþte artýk dün oldu. Dünler ile bu günler, yarýnlara yol oldu.
Umut ile beklenen, her yarýn dün oluyor. Bir gül goncasý gibi, akþam olup soluyor. Hayat denen oyunda, gece perdeler iner. Ýnsanoðlu bilemez, ne gün rabbine döner.
Hazýr olmalý her an, ecel gelmeden cana. Ölümün koþaradým, geliyor senden yana. Düþünmek lazým gerek bu hayatýn sonunu, Allah yalnýz býrakmaz, iman eden kulunu.
Kur’aný dinleyelim, yaþayalým her nefes, Allah emir verirken, çýkmaz muhalif bir ses. Mümin denilen kiþi, lebbeyk deyip baðlanýr. Hakka dilbeste gönül, aþk oduyla daðlanýr.
Necdet EREM 31.01.2016 Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet EREM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.