Mehmet Amca

Çocukluðumda, bir amca vardý
Yoldan gelen geçen tanýrdý,
Meram dinler, ekmeðini paylaþýrdý,
Muhabbeti sever bülbül gibi þakýrdý.
Dostluðu candan, hemen gönül alýrdý,
Gülenle güler, üzülenle aðlaþýrdý,
Tatlý dille her kalbi kolay kazanýrdý,
Çýkmaz sokak halký onu
“Mehmet Amca” diye tanýrdý.
Ah “Mehmet Amca” ah!
Sen, býrakýp gidebildin
O güzelim Türkiye’yi!
Baksana etrafýmýzdaki;
Ýnsanlara…
Hepsi, Rüþvetçi, yalaka, üçkâðýtçý
Yandaþ dolu etrafýmýz
Yokluk ve yolsuzluk
Almýþ baþýný gidiyor
Ýþçi ve Emeklinin Halini
Hiç kimse sormuyor
Korkuyorum “Mehmet amca”
Herkeste bir para hýrsý,
Þan þöhret meraký..
Pahalý parfümlerin arkasýnda
Riya ve sinsilik akýtýyorlar…
Hepsi klonlanmýþ genetik kodlar gibi
Birbirlerinin aynýsý ne de olsa
Aç televizyonunu
Satýlmýþ kanallarda;
Satýlmýþ insanlarýn haykýrýþlarýný duyarsýn
Korkuyorum “Mehmet amca”
Baksana her þey küstü; ülkemde
Bulut küstü; susuz kaldýk
Toprak, O bile küstü…
Kurudu, Çatladý
Hasret kaldýk yeþile
Ah “Mehmet Amca” ah!
Yine de þanslýsýn bir bakýma.
Ne ekonomik krizden,
Ne enflasyondan
Ne kesilen aðaçlardan
Ne ölen madenciden
Ne ak saraydan
Nede düþen asansörlerden
Artýk haberin olmayacak.
Deli Cevdet’ten daha kirli…
Ýnsanlar
Ben Kirlenmekten
Korkuyorum “Mehmet Amca”
Öbür yaným hala orada
Su gibi yaðmurlu gözlerimle
O günleri özlüyorum”
«Mehmet Amca”
Muhsin OKGÝL

Sosyal Medyada Paylaşın: