Bu Haydar, Betoncu Haydar! Beton döker harç karar, Sabahtan akþama kadar, Köyden göçmüþ þehire, Þehir denen koca bulanýk nehire…
Bulanýk nehirde balýk arar gibi, Elinde çizmesi omzunda küreði, Ýþe çýktýðýnda her sabah, Bir baþka atar yüreði… O yürekte kuþku o yürekte korku, Çýkacak mý diye ekmeði?
Ayaðýnda kara lastik, Üstünde eski püskü elbiseler Vardý Haydar’ýn hanýmýnda, Geldiði gün köyünden… Temizliðe gitti her gün, Hanýmefendilere karýn tokluðuna…
Köylü kadýn özendi onlara, Girdi yeni hallere… Deðiþmeden kafasýnýn içi, Giyinir oldu hanýmlarý gibi… Makyaj yaparken maskaralaþtý. O saf zavallý kadýn bir baþkalaþtý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.