geçmiþle gelecek arasýn daki þimdi ki zaman biliyormusun nasýl duruyor bana, sanki bakar gibi azgýn bir nehrin bir tarafýndan diðer tarafýna, ne kadar karþýya geçmek istesem de nafile içinde kaybolup yok olma pahasýna...
zaman zaman deðil ki yalanýn baþ ucunda bazen siyah bazen kara sanki gölgesinin de çok umrunda ömre ömür katmakta yok hesabýnda eksiler çoðalýrken her solukla nefesin gazabý gibi duruyor karþýmda...
ha tahteravalli ha salýncak yok birbirinden bir farklarý duvar saatinin her saniye vuruþu gibi gidip gelmek gelip gitmek bilinmese de ne zaman olacak gongun son telaþý...
þimdi ki zaman dünden doðmuþ yarýnlara gebe öbürgünlere hasret bir bakmýþým tükenmiþ tükenmiþim býrakarak gözlerimi öbür tarafta bakýþlarýmýn gýyabýn da.. nerden bilebilirdim bu kadar bana hasetmiþ ben mi erken geldim yoksa sen mi geç kaldýn daha sormadan soramadan gönlümde ki yaþlý ýrmaklara onlar aslýnda çoktan karþý tarafta akmýþlar uçmuþlar sen açsanda açmasanda yelkenleri...
(Berlin,29.01.2016)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.