-Þeker Gibiydi Çocukluðumuz- ... Taa þuramda, döþümde oturan, boðazýmda düðüm düðüm olan, çocukluðuma olan özlemim saðnak yaðmurun ýslattýðý toprak kokusunda daha bi hatýrlatýverir kendini bana.!
Öylesine hasret kaldýðým çocukluðumu, bir daha yaþayamayacak olmak duygusunu umursamazcasýna bazen çocuklaþýp, yine halka þekerimi/ elma þekerimi/ horoz þekerimi/ akide þekerimi/ bölüþmek istiyorum. Yine mýzýkçýlýk yapalým ama küs kalmayalým, istiyorum, Çok þey mi istiyorum.!
Barýþalým hadi çocuk; barýþmak, bir/biz olmak için bir çocukluk daha yapalým, son bir çocukluk. þeker gibi eriyip geçmeden ömrümüz.! ... ’’Þekerimi geri verirmi hayat biz yine çocuk olurmuyuz, is top/yakan top oynarmýyýz, ip atlarmýyýz, saklambaç oynarmýyýz, Önüm/arkam sobe dermiyiz,’’
Çocukluðumuz geri gelmeyecek belki ama bir daha mýzýkçýlýk yapmam, söz veriyorum hadi bul beni, bul artýk, þekerim erimeden bölüþelim...
Sevil Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevil Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.