Kapýnda çok bekledim ýþýk sönene kadar
Bir kez olsun çalmaya cesaret edemedim
Kavga ettim kendimle eve dönene kadar
Geri dönüp gelmeye cesaret edemedim
Belki de sanýyorsun seni hiç aramadým
Ar edindim kendime kimseye soramadým
Sanki bir yetim gibi hayal de kuramadým
Yokluðunda gülmeye cesaret edemedim
Aradan kýrk yýl geçti saçlarýmsa tel tel ak
Eceli vuslat saydým! Vuslatý kutlayarak…
Hasret uçurumundan aþaðý atlayarak…
Ýnan sensiz ölmeye cesaret edemedim
Unutmak istesem de depreþir ara ara
Gün geçtikçe azýyor nasýr oldu o yara
Bir elinde bastonun bir elinde sigara
Seni öyle bulmaya cesaret edemedim
Bedenim bir ihtiyar gönlüm hep genç olsa da
Ben özlemi yaþarken sendeki hýnç olsa da
Ýnan gücüm yeterdi daðlara tunç olsa da
Ferhat gibi delmeye cesaret edemedim
Bazen þarký sözünde, þiirdeki hecede…
Bazen bir harfi eksik girdaplý bilmecede
Þöyle derin uykuya bir karanlýk gecede
Hiçbir türlü dalmaya cesaret edemedim
Þair/Yazar: Erdal Koca
erdalkoca.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.