Turan Karatepe
CANIMIN İÇİ
Turan Karatepe

CANIMIN İÇİ



Yıkılmazdım bir acı söz ile
Yandım aşk ateşinde bir köz ile


Canım...
Canımın içi
Güneşin şavkında kurudum
Seni sakladım cevizimin içi
Geçit vermez kar, boran
Kekliklerin mutlu serenadı
Bir avcının tüfeğine düşer kanadı
Geçit vermez tipi, tufan
Bebekler güneşi çağırdı
Atlı kızak kara saplandı
Bir gebe kadının karnı yarıldı
Kardelenin üstüne düştü bebek
Bir umut bekliyor gözlerinin içi
O an, sılaya hasret gibi
Acıyor...
Acıyor canımın ta içi

Canım...
Canımın içi
Erguvan kokulu şehrin burçlarından
Sana mektuplar saldım almadın mı?
Meltem kokulu mavinin tonlarından
Sana şiirler okudum duymadın mı?
Yağlı kurşunlar geldi karanlık şehirlerden
Üzerime yağıyor ok ok,
Sanki senin kirpiklerin
Doğmamış daha hilalden fecr?
Bu ne keder, bu ne cevr?
Yanıyor bombalanan şehirler
Bu ne ıstırap, bu ne vecd?
Çığlıklar yükseliyor,
Bulutlarla ağlaşıyor
Yosun gözleri aynı sen
Altın saçları savruluyor
Sevdalı bakıyor sen gibi
Ellerim...
Zavallı ellerim
Sen diye uzanıyor ellerine
Buldum...
Sana benzeyen çocuğu buldum
Kaçmış kirli savaşın içinden
Düşmüş anafor sokaklı şehrimin çilesine
Şimdi, onun adı küçük dilenci kız
O an,
Sarılmak istiyorum
Sana hasret gibi
Uzaklaşan çıplak ayaklarının ardından
Yanıyor...
Yanıyor canımın ta içi

-Fecr: Tan vakti
- Cevr: Eziyet
- Vecd: Heyecan
- Anafor: Girdap, karmaşık

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.