kýrýmýzý gülün üstüne kýraðý düþtü, soldu rengi buz kesti yapraklarý nefesimde dolaþan kokusu öldü koklaþýp dertleþtiðim yarenliði bitti melül bakýþlarým kaldý geriye taptaze bir bahar muþtusuna kaldý hayat!
okþarken dikenleri batardý ’uf’ demezdim nazlanýrdý esen yellerde süzülürken þiirsel düþler kurardým onunla onu içtiðim su ile beslerdim yaban otlarý bitirtmezdim kökünde üç mevsim yoldaþým olurdu yalnýzlýðýma!
pencereden bakarým kar’ýn lapa lapa yaðýþýna kar taneleri yorgan olur üstüne içim titrer üzgün duruþuna gönülden yaralý yatar kýþ uykusuna düþecek cemrelerin düþlerini kurarcasýna umutla bekler nisan yaðmurlarýnýn dokunuþlarýný!
Zafer Direniþ ---
28 Ocak 2016 Perþembe 02.50 Lahey
Sosyal Medyada Paylaşın:
direniş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.