pişmanlıklar

þimdi
omuzlarýmda soluklanýrken nefesin
dudaklarýn
aþkýn tarifini yapmakta


ki aþk...
aslýnda bir savaþ deðil miydi?
ayný gök yüzünün altýnda ve inatla


zamansýz ne çok gidiþlerin vardý senin
ýslak kaldýrýmlar
ayak izlerini taþýrdý hiç yorulmadan
ki her sokak lambasý sana kýrgýndý
bozduðun tövbeler aðýr gelirken omuzlarýna

ve her gece
karanlýðýn içinde dans ederdi gölgelerin
gecenin sessizliðini bozarken sesin þuursuzca
ve duvarlarýma sinen kokun havalanýrdý aniden
üþürdü tenin gözlerini bana her yumduðunda


ve bilirdin
keþkeler kervanýnda geçerdi ömrün dirhem dirhem
tanýdýk ýslak sokaklar
bildik ayný telaþlar
hepsine alýþkýndýn aslýnda
ve sen vaz geçmedin gitmelerinden
bütün piþmanlýklar aðýr gelirken ruhuna
çünkü korkardýn
korkunun ecele faydasý yoktu
bilirdin aslýnda


biliyor musun?
öylesine yorgunum ki ayný acýya uyanmaktan
öylesine yýlgýným ki
hüzün bulutlarýnýn pençeremde konaklamasýndan
ve öylesine kýrgýným ki
gitmelerine gözlerimin seyirci kalmasýndan



aysu
ne kadar dibe batsa da insan
var gücü ile yine yüzeye çýkýyor inan...






Sosyal Medyada Paylaşın: