Ulu bir aðaç
Göðüs kafesini geçirmiþ göðün tenine
Gece kelebekleri üþüþmüþ dallarýna
Yaðmur saklýyordu koynunda gece besbelli
Ýncinmiþ yürek gibi öylece yanlýz
Sessiz sessizliðin içinde yanan ateþinde
Fenerin titreyen dili gibi ürkek
Gecenin koynunda renksiz bir gelincik
Ey ulu aðaç
Dudaklarýnda kýrsal bir sevinç
Gölgende çocuklar oynar yaz günlerinde
Kýþ gelince herkes terkedilmiþ
Yayla kulübesi gibi daðlarýn baþýnda
Çekilir tulumbalarýn dili baðlarda bahçelerde
Baykuþlar tüner in cin top atar
Döþenmiþ elektrik tellerinde kuþlar
Hasatý toplanmýþ kurumuþ pamuk tarlalarý mýsýr kökleri
Bir kibrit çaksan hepside
Önce is çýkarýr sonra da döne döne dil cýkarýp yanar..
Ey ulu aðaç
Saçlarýna kar yaðmýþ
Gözlerinin renginde serçeler dallarýna yuva yapmýþ
Boþ masalar boþ sandalyeler gölgende
Manzarasý çizilmiþ bir göl kenarýnda
Sen insanlara da alýþýksýndýr
Ýnsanlar yaþlý aðaçlarý sever
Bende severim
Ýnsanlarýn soyaðacý kimbilir yaþlý bir aðaca benzer...
Nurten Ak Aygen
27.01.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.