AYRI

Þirinleri mavi sanýrdým
Gökkuþaðýný rengârenk
Zamanla öðrendim
Þirinler çocuk misali
Gökkuþaðý bir gidiþ sebebi

Sensizliðin hüznü boðarken garip gönlümü
Þarkýlarýn kifayetsizliði vurur yüzüme
Leyla gider oldu mecnun yarým kaldý
Niye sebep neye sebep ölsem neye yarar

Yaralarým açýlýr, bulunmaz çaresi
Boþa bakma öyle bu yara gönül yarasý
Gönül zan altýnda bir derman diye yalvarýr
O yar duymaz onu kalbi dünya karasý

Hayata karþý savaþmak mý gerek derdim
Hiç gitmeyecek gibi en derinden severdim
Belki bir gün gelir o kadar yorma kendimi
Biliyorum hayallerde bitti yoksa gülerdim

Ben hep böyleydim ayrýlýða yazardým
Gönül viran olmuþken yýkýlýr yanardým
Bende ki aþk olmasa inan Ankara
Gün gelir geçer senide yakardým

Gönül telim çalýyor, ahmed’e eþlik eder
Ýhanet dediðin duygu inan çeker gider
Senin aþkýn gün gelir umudu yakar
Bugün ayrý düþtüm dost kanadýmdan kolumdan

Sosyal Medyada Paylaşın: