Ýnsan, insan üstü seviyor bazen insaný Dünleri siliyor, yarýnýný yarýnlara ekliyor Rüzgar oluyor bazen, bazen beyaz bir bulut Güneþ gibi doðmak istiyor ve hiç batmamak Yýldýza ve aya da hasret kalmamak Ýnsan, insanlýðýndan çýkýp seviyor bazen insaný Kana buluyor, elini, dilini ve yüreðini Ne dünü kalýyor ne yarýný ne bir hayatý Rüzgar celladý oluyor, bulutlar kararýyor Güneþ hiç doðmak bilmiyor Demir parmaklýklar, bir tesbih, boncuktan kuþlar Hepi topu elinde kalan bunlar Ýnsan, insan olduðunu unutuyor bazen insanýn Ahu Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahu Öztürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.