Biliyorum içinizi dýþýnýzý
Güneþ henüz ufukta gönderir ýþýðýný
Titreyen kelebekler düþmekte pencereme
Kapýnýn önüne yýðýlýr sessiz kar
Gökteki belli belirsiz bulutlar misali
Kuþlarýn cývýltýsýyla uyanýrým sabahý
Selamlarým gökteki uçan kuþlarý
Kimi zaman çekilirim ýssýz köþeme
Tepelerin üstünde uzaklara dalar bakýþlarým
Ýliþtiririm gözlerimi gökyüzünde uçan kuþlara,
Kimi zaman kýmýldadýðýný hissederim
Kuru dallarýn rüzgarda ve durgun sularýn da
Güneþin kendi resmini çizdiðini
Öyle saatlerinde
Ne yakýnda ne uzakta
Ne bir ses ne bir nefes
Sonsuz bir sessizlik egemendir.
Ve bazen unuturum öylece kendimi
Ve dünyayý sessizce orada oturduðumda
Duyarým kol ve bacaklarýmýn çözüldüðünü
Uzandýklarý yerde;
Ne bedenim ne ruhum can verir onlara
Oldum olasý bu yerlerin sessizliðine
Duraðanlýklarý ve gökyüzünün maviliðine aldanýþým;
Ey aþk, uçup gittin yüreðimden
Çok uzaklara ;
Oysa, sýcacýktý yüreðim
Geçen yýllarda
Anýmsýyorum yüreðimin yazlarýnda duran zamanlarý;
Geri gelmeyecek bir daha
Gülümseyen cennet ve gençlik
Dünyanýn bu mutlu sahnesi
Gözünü kapandýðýnda gözlerim uzaklara daldýðýnda
Ve zavallý ölümlü hazýrlanýr
Bu yaþamý karþýlamaya,
Týpký oyuna gider gibi dansa gider gibi
Gökyüzünün altýnda uyanýr sessiz tan,
Teperler, kýrlar;
Örtüþür bakýþlarým amaçsýz gezinen
Baþýboþ, güneþi düþlerim ...
Nurten Ak Aygen
26.01.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.