Sevda Müşkül Vuslat Ne Mümkün

Bilir misin her sabah
Güne seninle baþlamanýn burukluðunu?
Sesini duyarým hüzünlü þarkýlarda
Ne gözlerin deðer gözüme
Ne yüzün doðar gönlüme
En acý hasret þarkýlarý getirir seni bana
Dolarsýn içime bulut bulut
Sonra dökülürsün gözlerimden saðanak saðanak
Nedir bu halin adý
Aþk mý?
Özlem mi?
Hasret mi?
Koyamadým gitti…
Ne sensiz bir günüm var
Ne de sen varsýn yanýmda
Benimkisi karanlýða türkü söylemek
Ne sesim sana gelir
Ne de ayan olur halim
Sen yýldýzlarda kurduðun otaðýnda
Kim bilir hangi acýyý iþlersin þarkýlarýnda
Kim bilir hangi duygunun notalarýný dökersin yeryüzüne
Benim gibi kaç mecnun düþer bu sesin peþine
Kaçý bekler gözlerinin eþiðinde görülmek için
Ama bilmezler ki düþen asla çýkamaz gözlerindeki çölden
Ne Leyla’nýn aþkýna benzer aþkýn,
Ne Þirin’in, ne Aslý’nýn, ne de Züleyha’nýn
Geçti o devirler artýk
Seninle gerçek oldu masallar
Þimdi þarkýlarýndýr Mecnunlarýn çölü
Notalar daðlar gibi durur Ferhatlarýn önünde
Yusuflar düþtü dizelerinin zindanlarýna
Peþinde el pençe divan durur
Leyla, Aslý, Þirin, Züleyha
Birisi saçlarýný yolar kýskançlýktan
Diðeri kýrar aynalarý görmemek için kendini
Öbürü keser parmaklarýný sana bakarken
Aþkýn kitabýný yeniden yazar âþýklarýn
Anýlsýn diye adlarý senin adýnla
Gelecek çaðlarda
Ýþte bil ki ey güzel
Sevda çekmek artýk çok müþkül
Ve vuslat ne mümkün
Sosyal Medyada Paylaşın: