DOĞADA İNSAN
Yaþarsýn Dünya nýn bir ucunda.
Dertleþirsin acýlarýnla yaþam boyunca.
Gelirsin Dünya ya aðlayarak.
Oluþur zorluklarla boðuþacaðýn hayat.
Sen insan doðdun vahþileþtin birden.
Kaprislerine kapýlýp ezdin yeniden.
Bitmedi isteklerin yaþam içinde.
Arzuladýn herþeyi kalbinin derinliðinde.
Gördün medeniyeti beynini geliþtirerek.
Ayrýldýn diðer hayvanlardan kendini göstererek.
Ýnsan oldun insanlýðýný bilemedin.
Kapriserinin uðruna doðru yola yönelemedin.
Yaþýyorsun gök kubbesi altýnda.
Oturuyorsun bitmez isteklerinin ýþýðýnda.
Bir güzellik verirken onlarcasýný alýyorsun.
Yaþamýnla Dünya nýn sonunu hazýrlýyorsun.
Ýnsan oldun güçlü göründün doðaya.
Hepsini senin sanýp yok ediyorsun bu arada.
Sanmaki bunlar hiç bitmeyecek.
Nesiller boyunca güzellikler sürüp gidecek.
Sen insan oðlusun korumayý bil.
Sana sunulan güzellikleri deðerlendir.
Sahiplenip yok etme bunlarý.
Doðanýn parçasý olduðunu bildir.
AKILLI.H.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.