bu gün ne anýlarýmý ,ne de gözyaþlarýmý silebildim
gecenin kör avazýný gönlümün iksirine serdim
ayazda üþüyüp sabaha doðru koþar adýmlarla ilerledim
sessiz mýsralar yýldýrým gibi taþtý gün ortasýnda karanlýk.
tek isteðim belki sevmekti
içimdeki yalnýzlýklar
nehirlere doðru akýyor her geçen gün
ve belki üzerime örtülmeyen yýldýzlar bile
taþtý gün ortasýnda karanlýk.
muhtaçlýðým sesleniþim kim bilir kendime
savruldu benim girdaplarýma
bir itildi ,bir yerlerde süründü
yorgunluklar,yataðýma yorganýma serildi
terk edip gitmek midir
yoksa kurtulmak mý özgür þehirden
sorsam ;muhtacýn silsilesinden
yiðidin kispesi er meydanýnda
göz gözü görmez etrafa katar toz duman
sakladým saklý kentimi , saçýmýn aklarýnda,
hasretle dolaþýyor þimdi sessizce ve usulca,
beni üzmemek için dolambaçlý arka yollardan,
maziden kaçarcasýna hep hüzün kokuyor
ve sana geldim içtenliðimle gün ortasýnda karanlýk.
düþler düþlerime, neden kaldýrmaz ki
bu kadýna ,bu yerin zýr delisi derler
neden gülüp söz kelâm eylerler
kim kimden akýllý ki ,birde akýl satarlar
dalga dalga esen o yerde
buna kim þaþar ki,
satýr satýr dörtlükler yazsam
bu þiire kim coþar ki,
damla damla süzülsem
kim bana koþar ki,
sevda kuþanmýþ tüle gün ortasýnda karanlýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.