bir gün
gölgeyle karýþmýþtý güneþ
bulutlarýn esaretinde
tezahüratsýzdý umutlarýn sessizliði
yol sandý gözlerim
güneþin saçlarýndaki ezgileri
ürperdim þekil veren bulutlar gibi
oysa ben
ýssýzlýðýn kaybolmuþ hayallerindeydim
yüz ifadem de
hýrçýnlaþýyordu doða
hüzün cývýltýlarýna
izinsizdi bitkiler
sanki
rüzgarlar bezgindi hýrs köpürüþlerinde
ama
ezgilerin mavilerinde buluþuyordu güneþ
bir de duygular el veriyordu
tebessümlerimin kamaþan gözlerine
derken
toprak bir hayat filizledi iliklerime
büyümeye baþladý kulaklarýmdaki kuþ sesleri
türkü oldu sen yaným
artýk ömrüm
özlem ötesi düþlerin bakýr filizleri
_ÝKÝGÖZÜM_