Sabrý meziyet sayýp boyun eðdim gardýna Tepkimi sükûnete bandýrmaktan yoruldum Aldý bendeki onu, hiç bakmadan ardýna Ciðerim büryan edip yandýrmaktan yoruldum
Yüreði yürek deðil bence hayýrsýz ada Ýþlevini yitirmiþ miadý dolmuþ ya da Hangi his alkýþ tutar doruktaki feryada Tattýrdýðý acýyý dindirmekten yoruldum
Olabilme sezgisi, göz kýrpmazken sahaya Pembe düþler uçurdum ufkumdaki vahaya Çoðalttým engelleri yüklendikçe daha ya Kale’ sýz alanda top, döndürmekten yoruldum
Savaþ meydaný gibi kuþku içinde varým Ruhum iþgal atýnda zorda gönül duvarým Öyle bir dert verdi ki, ne sever ne savarým Her gün çaresizliði sindirmekten yoruldum
Al benisi olmayan sevgiden yoksun þehri Yavan yahþi duygular metelik etmez mehri Dili ýsýrgan otu özü baldýran zehri Sýrtýmdaki külfeti indirmekten yoruldum
IÞIK koca dünyada kalakalmýþým bikes Aklýmla alay eder bilen bilmeyen herkes Bedenime yük oldu alýp verdiðim nefes Yarýna dair hazzý, dondurmaktan yoruldum