Gidiyorsun çocuk.
Gözlerim buz tutmuþ göremiyorum.
Yaðmur sanýyorsun, aðlýyorum.
Þimþek çakýyor, hiddetimdir.
Alevler alýyor bu yürek. Sen bilmiyorsun.
Bilmiyorsun giderken kime koyar veda asýl?
Kim aðlar, kim piþman olur, kim hayaller kurar.
Gidiyorsun çocuk.
Veda rüzgârý esti kulaðýmýza,
Rüyamýza girdi gurbet günleri.
Sefil kaldým bilmiyorsun.
Hiçbir þey teselli vermiyor gönlüme.
Ýnsanlarýn mutluluðunu kýskandýrmakla sýnýyor hayat beni.
Hasret býrakýyor gülüþüne kader beni.
Gidiyor musun çocuk?
Gitme diyemem sana.
Güzel günler beklerse o kömür gözlerini,
Git evlat.
Aðlarým, beklerim, dikkatimi bir þeye veremeden…
Yaþamaya devam edemem ama.
Eðer yaþamak denirse senin olduðun zamanlara.
O güzel saatlere geri dönemem sen olmadan.
Daha yer var defterimde,
Yazarým, çizerim ama seni geri getiremem.
Mazinin dakikalarýnda gezerim geceleri.
Þafaktadýr kýzarýk gözlerim.
Takvim yapraklarýndadýr ellerim.
Gidiyorsun çocuk, git.
Yalnýz kalmakta varmýþ akþam sefasýnda.
Gidiyormuþsun git.
Cenk ÝNAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.