Çocukluðumu anýmsadým yere çizdiðim ’ seksekle ’ sýraya girer yarýþýrdýk.
Elimizde top ’ ortada sýçan ’ oynardýk. Nasýl da masum deðil mi ?
O bakýþlar, o heyecan, o kardeþilik !
Þimdi hangisi kaldý, hangisi doðal, kardeþilik var mý ? ya da insanlýk kaldý mý ? En yakýn dostun bile kazýk atarken, ya da en yakýnýn canýn dediðin kardeþin canýný yakarsa, büyük kayýp !
Çocukluðuma dönmek istedim, hiç büyümemek, hep çocuk kalmak, saklanbaç oynamak, kovalamak......
’ Hayatý kovalamaktansa çocukça hayallerimi kovalamak daha baskýn ’ !
Hayatýn iniþ çýkýþlarý vardýr. Sað sola dönsen de hep bir çocukluk yansýr. Gözyaþlarýn acýtýr yüreðini aradýðý ne varsa gelmez aklýna ..
Çýrpýnýrsýn sadece tek düþündüðün çocukluðun. Ah! keþke çocuk kalsaydým, okul sýralarýnda çakallýk, ara sokaklarda sessiz muhabbet, ne biliyim iþte çocuk.......... Çocuksun bazý zaman hayatýn karmaþasýnda !
Küçücük çember yapardýk fýsýldardýk birbirimize, kelime oyunu derler ismine, sevdiðin birinin ismini söylediðin de çocukluk halinle utanýr gülümsersin.... Þimdi utanmak nedir hiç yok. Hep birer yalandýr gülmeler. Sahte dostluklarýn kurbaný oldu hayat hani nerede çocukluðun kýrýntýsý kapýmýzý çalsa ya !