EKMEK KAVGASI
Hasret hasret gözyaþlarý döktürdü,
Hüzün denizinde yüzdürdü bizi.
Gurbet elde boynumuzu büktürdü,
Tatlý canýmýzdan bezdirdi bizi.
Gýna geldi soðan ekmek yemeden,
Dilini, dinini belleyemeden,
Belçika, Hollanda, Irak demeden
Memleket memleket gezdirdi bizi.
Yazýn yaylasýnda koyun yaylayýp,
Küçük yaþta Adana’yý boylayýp,
Pamuk tarlasýnda ýrgat eyleyip
Aðaya, kâhyaya ezdirdi bizi.
Tersiz zenginlik var iþin baþýnda,
Gecesinde, ayazýnda, kýþýnda
Amansýz bir yolda, umut peþinde
Hudutta kurþuna dizdirdi bizi.
Heyhat, Yanýk Ozan düþürdü dile,
Senelerce vatan hasreti ile,
Zindanda yatmaya razýydýk bile
Sürgün bölüðüne yazdýrdý bizi.
Muhammet AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.