VARLIĞIYLA

gülerken aðlayanlar vardýr ;
dertlerini saklamayý becerdiklerini sanýrlar...
oysa gözleri dalarken uzaklara, öyle açýk verirler ki
görmemek imkansýzdýr içlerindeki eksikleri.
sevdiklerinden kaçmýþlardýr, kim bilir ?
çünkü fedakarlýktýr bunun adý,
korkaklýkla adlandýrýlamaz deðil mi ?
sonra da baþka biri gelir
yokluklarýyla üþüttükleri o yüreðin
çarpýþýna anlam katar...
iþte ;
yüzünü gördüðümde ,
gönlümde güllerim açaným geldi.
o hep yanýmda olmalý
ben onunla iyiyim, yakýp kavuraným
onun kalbinden gidenler aðlasýnlar
bilsinler ki ,bir gün deðer bilirler bilecektir onun deðerini .
benim kalbimden gidenler anlasýnlar
görsünler henüz yýkýlmamýþ olduðumu
kimsesiz köþelerde yol gözlemediðimi...
bilsinler ki ;
bir güneþin kalbimi ýsýðýyla aydýnlattýðýný,
varlýðýyla sevgi okyanusunda beni boðduðunu.

Nuran KARACA11:12 22.01.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: