Ya Rab! O ne müthiþ devirdi! Virane gönülleri gülistana çevirdi! Ötelerden gelen o mübarek iz Bu izi biz iyi biliriz Onunla yýktýk biz nefislerden putlarý Onunla diktik ufuklara umutlarý Közüne can geldi küllenen ocaklarýn Hükmü batýl oldu artýk karanlýk odaklarýn, Gündüzüm gün gibi aydýn olsun yeter ki Ben korkmam karanlýktan, gece dediðin ne ki! Bir güneþ doðduðunda ufuktan Hiç eser kalýr mý þu karanlýktan? Bazen yandýðýnda küçük bir mum ýþýðý Ortaya çýkýverir gecenin zayýflýðý Korkak, zayýf ve cýlýz amma Sakýn aldanma timsahýn gözyaþlarýna! Gün yüzüne çýktýðýnda aydýnlýk yarýn O zaman seyret fosilini karanlýklarýn Ne kendisi kalýr karanlýðýn, ne de gölgesi Ýstinadým saðlam; Müjdecim: Âlemin Efendisi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kahraman Murâdî Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.