Ey insan ... kibrin malýn nereye varmý bir avuç topraða yedirecek servetin en büyük servetin kefenin unutma
ey insan dönde bak geriye bak üþüyen ellere titreyen gözlere açlýkla imtihan edilen bedenlere
ey insan sende varlýðýnla sýnanýyorsun unutma korkma eksilmez nimetlerin uzat yardým elini insanlýða ebediyetine huzur kat sevginle kefenin cebi yok ne hayatda ne sonsuzlukda....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrimkaya~ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.