Koskoca þehirde, farzet ki,çölde..... bir yalnýzlýðýn ortasýndayým sanki.. Acýkmýyor,susamýyor,sadece susuyorum ve düþünüyorum.. Kalbimdeki bu korkunç sessizlikten korkuyorum ve için için aðlýyorum, Yalnýzlýðýma ve sensizliðime…. Issýzlýðýn ortasýnda , yalnýzlýðýn içimi yakan ateþiyle kavrulurken, Neden ,bu olanlar? Neden? Neden bu ayrýlýklar,bu hasret, Yüreðim ,Ne kadar AHHH ….çekse de Paramparça olsa da sevgisizlikten.. Ayrýlýktan hasretten Ölse de geberse de yalnýzlýktan, Bu kalp seni affeder mi???
Ceza verdim kalbime, Sevmesin bir daha,düþünmesin seni diye… Ölesiye çalýþacaðým, hiç durmadan. zamanla yarýþacaðým.. Prangalar takacaðým beynime Yorgunluktan ölsem de, Ve zamaný arkama alýp, Zamansýz ayrýlýklara haykýracaðým.. Neden neden diye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
gonulbeyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.