soðuk bir gece, yine aklýmda sen. eski bir türkü dilimde, yýllanmýþ bir þiirle yýkandým. sokaðýn köþesine kývrýldým. üstümde yýrtýk bir ceket, gökteki yýldýzlarý sayýyorum. en parlak yýldýza takýlýyor gözlerim. sonra gözden kaybediyorum, sonra kurþuna dizin beni diyorum, vurun beni, asýn beni, asýn sokaðý göðe baðlayan o köþede asýn beni. yaðmur sularýn aktýðý, kedilerin mesken tuttuðu, o sokaðýn köþesinde asýn beni. benim gibi yüreksizi, kor bir yüreði olan adamý, kendi yarasýna merhem olamayan beni, asýn beni, asýn. mektuplara yazýn gülüþlerimi, þiirlere dize olsun nefesim. yaralý yüreðimi atýverin bir köþeye. vurun beni, sonra kurþuna dizin, sonra asýn beni, asýn. yüreðime dokunan her yarada asýn beni.
ibrahim dalkýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.