Yaşadığında
Yaþadýkça anlýyon neyin ne olduðunu,
Gözlerinin hüzünlü yaþlarla dolduðunu,
Bahçede ki en güzel gülünün solduðunu,
Ancak yaþadýðýnda þahit olup görürsün.
Kimler geçer hayattan, nice insanlar yaþar,
Aklýnca insanoðlu bütün daðlarý aþar,
En sonunda geldiði noktaya kendi þaþar,
Baþýný duvarlara sen boþuna vurursun.
Bir nefeslik saltanat nasip olur mu acep?
Kefende bulamazsýn ne yaka ne de bir cep,
Zaman akýp gidiyor, geçer ramazan, recep,
Gençliðim heba oldu diye piþman olursun.
Zannetme tükenmeyen bir servetin var senin,
Saðlýðýn elden gider, iflas eder bedenin,
Adý anýlmaz olur, hem nine hem dedenin,
Kuþ gibi tek baþýna yapayalnýz kalýrsýn.
Bütün yaþananlarýn olmaz geri dönüþü,
Hayatýn bir cilvesi, var yokuþu, iniþi,
Dertli, gücün yeterken tamamla bütün iþi,
Yoksa böyle hayattan sadece gam alýrsýn.
ERDEMLÝ-19 Ocak 2016-Salý
Cafer AKSAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.