yine ayný kabuslarla yüzleþir gecelerim izbe sokaklarýmda sesin yankýlandýkça sýðýndýðým geceler ayrý bir düþ gezgini þakaðýndan vuruldukça bir bir umutlar
insan mutlak bir umuda yaslanmak istiyor öyle yada böyle olsa da...
piþmanlýklar kervanýna düþer ayaklarým her adýmda bir ceset býrakýrken ardýnda ki dökülürken saçlarýma kederli bir yaðmur anýlar depreþtikçe depreþir her soluðum da
oysa ki... sýðýndýðým tek liman yine yüreðindir acýlara meydan okudukça umursamadan mutluluk þarkýlarý döküldükce dudaklarýmdan ölüm h i ç g e l m e z d i a k l ý m a
artýk bütün gecelerim þimdi bir kurþun aðýrlýðýnda kirpiklerim kederli bulutlarý karþýladýkça ve harabe þehirler çýktýkça karþýma anlýyorum ki ben yokum sol yanýnda
þimdi ben yolunu kaybetmiþ rotasýz bir gemiyim bilmem ki... kalbim hangi limana demir ataçak ben farkýnda olmadan
ay/su istanbul 20 01 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
ay/su Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.