Kanadı Kırık
Issýz bir köþede rastladým ona,
Seslendim, seslendim bakmadý bana,
Halini görünce üzüldüm buna,
Kimseye diyecek yoktu bir sözü.
Baktýðýmda sanki kýrýk kanadý,
Peri mi, Melek mi, bilmem ki adý?
Gözünde kalmýþtý belli muradý,
Yanýna gidince ýslandý gözü.
Bakýnca yüzünde hüzün okudum,
Yýllarca hayata mekik dokudum,
Bülbül olup ömür boyu þakýdým,
Kimse anlamadý bu, iþin özü.
Daha sonra hýçkýrmaya baþladý,
Bilmem nerde kaldý, nerde kýþladý?
Anlaþýlan herkes onu dýþladý,
Bu sebeple zaten gülmedi yüzü.
Ýyiler hep böyle çile mi çeker?
Dönünce tersine gitmiyor teker,
Dertli insan ancak derdini eker,
Böylece bu dertler kocattý bizi.
ERDEMLÝ-17 Ocak 2016-Pazar
Cafer AKSAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.