Bugün yine çok yorgun ruhum Ayakta durmaya ne halim var, ne isteðim Ceplerim kocaman, içleri bomboþ Ýstanbul’un tüm karalarýný üstüme topladým sanki Tüm yaðmurlarý içime yaðdý yine.
Kollarýmý gere gere yürüyemedim hiç bu sokaklarda Servetim, üstümdekiler kadardý daima Altý üstü bu dedikleri þeyden. Hepsinden Ýstanbulluydum aslýnda Ama gözüm ne Galata’yý gördü Ne Kýz Kulesi’ni, ne de bir insan sevgisini Gözüm hep uzaklara daldý, hep yerlere baktý bu þehirde.
Ömrüm taksim tramvayýn gidiþi gibi aðýr aksak, Yalnýzlýðým Ýstiklal Caddesi’nin kalabalýðý kadar büyük oldu her zaman. Þimdi yine, kalabalýklar içinde yalnýzým, ayaðýmdaki kundura beni nereye çekiyor, bilmiyorum. Kapkaranlýðým þu rengarenk sokaklarda. Hayat, bana da gülecek misin þu Ýstanbul’da?
Yasin Türkday Sosyal Medyada Paylaşın:
yasinturkday Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.