kafasýna kabak takmýþ ademler öyle oyulmuþlar ki yerli kaya gölgelerinde dinlenmedeler hep koyunlara mý olur kuþluk vakti diyerek saðým zamaný kabaktan tad vermekteler
hýyarlýðýn alemi yok senden keman olur mu seranadýnda baðladýlar kellelerini yün cambazýnýn tek telli halaç’ýna akýl bu ya ha tüy ola ha ses çýka itibar edilen; gövdeleri saðlama almalarda
ne zaman icad eylendi gübre makinasý evveli var her iþin içine kim ederdi göbeksiz marullarýn benizlerinden belli bunlarýn sarýmsý sarýmsý
haberiniz ola,son tohum kuþaðý bu kuzey ülkelerinin birinde çelik kasalarla gömdüler yedi kat yerin dibine nohut kadar kalýnca kafalar þaþýrmayýn kendinize yeni bir adem aþýlayýn der gibi elden düþme kelleler ellerinde
kara’yý delikten geçirirken hesaplýyor çapý çapsýzlar ýþýðý bile bükerken devasa düzlem alemin kör noktasýndalar oyun deyip yaþama kendi çapýnda kývýrmadalar
kasým
Sosyal Medyada Paylaşın:
uranus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.