renk renk baharlar çizen usta bir ressam eli gibi
mavi bir kelebek gibi
bazen kanatlanýr heyecanlarýmýz
masal çiçeðine benzer
adeta hüzün kokan beyaz zambaklar koklarýz
evler, sokaklar, yaþadýðýmýz þehir
þekilden þekle giriyor kostüm deðiþtiriyor sanki
sýrf geriye dönüþün olmadýðýný ispat edercesine bize
yalnýzca anýlarýmýz kalýyor geriye
onlar býraktýðýmýz yerde
kendimizi en kolay bulduðumuz
evlerde, yollarda, caddelerde
an gece demektir onu yaþarýz çünkü
anne kuzusu çocuklar gibi ninnilerle uykulara sýðýnýp
dünya dönüp duruyor yine kendi bildiðince
zaman o kadar nazik bir cellat ki
lakin elli kuruþluk mutluluk yarým kalmaya mahkum
çay tadýnda anýlar yudumlarken
aþk gibi anýlarýn da bir buluð çaðý vardýr
bir rüya gibi geçer sensiz bensiz
REDFER