Üstüme örtün geceyi yârimden ayrý kalmýþým Karanlýk gönlüme kýlýf olur üþenmeyin örtün geceyi Hasret sokaklarýnda hep gezdim bana siz acýmayýn O yar bana acýsýn onsuz kaldým örtün üstüme haydi geceyi Býrakýn hiç uyanmayým hep uykuda kalayým Ayrýlýk zehirli ok býrakýn uykuda kalayým uyandýrmayýn beni Yazdým tüm þiirlerimle býraktým kalemimi neden diye sormayýn Gönderdim yâre þiirlerimi beðenmez ise sakýn kýzmayýn ona Þiirlerim benim gibi üþür rüzgâr eserse benim üstüme örttüðünüz gibi Üstüne siz geceyi örtmeyin baharlarý örtün bahar koksun Ah o vefasýz yar kendisine yazdýðýmý anlasýn hatasýný bilir belki Ya da býrakýn benim gibi yabancý kalsýn bir köþede okunmasýn Parçalayýn yüreðim gibi nasýlsa deðeri yok benim gibi Silinsin yârin zülfünde silinen ellerimin izi gibi üzülmeyin Ben alýþtým artýk örtün üstüme geceyi daha fazla iþime karýþmayýn Mehmet Aluç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Aluc-Kul Mehmet- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.