Biliyordum geçmeyeceðini,
Güne hükmümün.
Lohusa bir kýrgýnlýða yenik bedenim,
Bugün.
Yuvarlandý gözbebeklerim,
Beyin tarlamýn otsuz uçurumlarýndan.
Alaþaðý
Tutamadýðým eþyanýn,
Þikayeti geldi
Ardý sýra.
Bir yara bandý inadýnda,
Yenime takýldý anýlarým.
Üstümde,
Bardaðýma kaçýveren çay tanelerinin
Arsýzlýðý..
Yuttukça
Bir yudum daha büyük gelen,
Gurbet..
Düþümde
Sermayesi ödünç yarýnlar,
Ývmeli bir kararsýzlýk,
Ve büsbütün
Enaniyet..
Fakat;
Deymek lazýmdý
Sevmek lazýmdý
Ölmek lazýmdý.
Yoktu ortasý,
Sana göre.
Sen,
Öðretmiþtin
Ýnanmak vacip olmuþtu;
Hiç bile olmanýn
Hiç olmadýðýný.
Önce,
Kolay olmadý;
Kasýmpatýlarýn yýlýþýk alýþkanlýðý batýktý ellerime.
Kurtulmalýydým tümünden.
Ayrýca,
“kanýksamak” yazýyordu,
Reçetemde.
Kýzma;
Tüm,
mýþ gibi yaþamalara da
Öykünüyordum bu arada.
Beklesinler
Büyüsün düþlerim, demiþtim
Kendime göre.
Aslýnda,
Lazým olan her þey de,
Hazýrdý.
Çiçeklerin gürültüyle açtýðýný da
Tutmuþtum,
Aklýmda.
Artardý.
Aslýnda,
Lazým olan her þey,
Hazýrdý.
Hazýr .
Peki
Baþlasýn,
Maraton.
Koþalým,
O zaman.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.